www.fanieleni.fora.pl

MonikaIno

Jak tylko nadarzy się okazja Smile

chętnie się z Wami wybiorę Kochane Smile

anula

zbyszekpiotr

Dziś mija druga rocznica śmierci Andrzeja Sobczaka.

Andrzej SOBCZAK (pseudo: Andrzej Neto, A. Konto, Adam Jarek ) urodził się w Poznaniu 25 września 1946 roku, zmarł 31 maja 2011. Poeta i autor tekstów piosenek, dziennikarz radiowy i telewizyjny. Pisał teksty piosenek dla wykonawców takich jak m.in. : Hanna Banaszak, Banda i Wanda, Bogusław Mec, Bolter, Danuta Mizgalska, Eleni, Gang Marcela, Krystyna Giżowska, Klincz, Wojciech Korda, Krzysztof Krawczyk, Lombard, Urszula Sipińska, Wojciech Skowroński, Tey, Turbo, Vist, Andrzej Zaucha. Dla Eleni napisał następujące teksty : Choć tak mało ciebie znam ( muz. Kostas Tzokas) Czas bez powrotu, Jeszcze nie koniec gry, Wystawię ci rachunek ( muz. Piotr Kałużny ) Zaglądając w cudze drzwi ( muz. Andrzej Ellmann). Płyń rzeko leniwie = Gdzie brzegi szczęśliwe .

bukietfrezji

Zgórsko k/Mielca, (9 czerwca 2013)
Nie ma na co czekać, bo wspomnienia bywają ulotne. Wink

Czasami „niespodziewajki” przynoszą więcej radochy niż dobrze zaplanowane działania, prawda?
I tak też było z tym koncertem. Najpierw w ogóle nie brałam go pod uwagę, potem rozważałam nieśmiało, bo zapowiadało się bardzo sympatyczne towarzystwo, a w końcu z różnych przyczyn pojechałam sama, ale byłam tego dnia na tyle blisko, że szkoda było zrezygnować z okazji.
No i po raz kolejny nie pożałowałam ani minuty. Chociaż zrobiło się nieco przygodowo… Smile

Koncert, tym razem plenerowy (ludzi moc!), rozpoczął się ok. 16,30 i, jak to w Polsce o tej porze roku i dnia bywa, „słońce sobie lśniło”, oj jak ono lśniłoooo!!! Very Happy

Pogoda była aż za bardzo super, iście grecka temperatura! Eleni na scenie miała jako taki cień (i całe szczęście) w przeciwieństwie do publiczności, która na początku chyba trochę „zastygła” po poprzednich uroczystościach wszelakich (w ramach 900-lecia Zgórska – Międzygminny Dzień Integracji Rodziny) i chyba nie nawykła do tego, że na koncercie Eleni się biernie nie stoi, tylko UCZESTNICZY! Ale to zmieniło się bardzo szybko! Jak zwykle, już w okolicy trzeciej piosenki. Very Happy

Potem już było tylko lepiej – lody puściły (o matko, jakie lody! Laughing

) – letarg ustąpił, a ludzie się rozkręcili na maksa! Piosenki płynęły wartkim rytmem, klaskanie, taniec i śpiew – jednym słowem fantastyczna wspólna zabawa! Very Happy

I wszystko byłoby super, gdyby nie „tajemniczy Don Pedro, niecny szpieg z Krainy Deszczowców, carramba!!” czyli paskudne burzowe chmurzysko, które się chyłkiem jakoś tak znikąd pojawiło, ale jak już chlusnęło i bluznęło potokiem wody, to… nie dało się klaskać Laughing

No bo jak klaskać pod peleryną, albo trzymając w ręce parasol? Smile

Ludzie wprawdzie twardo stali i pewnie przetrzymaliby ten deszcz, ale Eleni w pewnym momencie chyba doszła do wniosku, że niekoniecznie jest nastrój na część refleksyjną, gdy walczy się z wodą cieknącą za kołnierz i o tę mn. więcej ¼ koncert skróciła. No cóż, mówi się trudno… Sad

Nie oznaczało to jednak końca spotkania – impreza przeniosła się… do busa – z jednej strony sprzedaż płyt, z drugiej Eleni, od strony kierowcy przez okno, rozdawała autografy. Sama się śmiała, że jest jak „panienka z okienka” Wink

, a faktycznie wyglądało to zabawnie, bo kolejka czekających zawijała się wokół auta, a była potężna, jak w PRL-u po mięso! Very Happy

No i oczywiście po jakichś 15-20 minutach deszcz ustał. Nie mógł paskudnik poczekać?! Evil or Very Mad

Niezależnie jednak od tych pogodowych przygód super było, o czym świadczyły, jak zwykle podsłuchane wśród tłumu, rozmowy i uśmiechnięte wokół twarze. Nie mogę się oprzeć, żeby jeszcze raz zacytować Aśkę (chyba Ci się złota myśl ukulała Koleżanko!!! Very Happy

), bo to jest, moim zdaniem, najpełniejsze podsumowanie nie tylko tego koncertu:

zbyszekpiotr

Witam, wszystkich bardzo serdecznie.
Fenomenalne jesteście dziewczyny, nie ma co. Pięknie opisujecie te wszystkie chwile związane z koncertami, zatrzymujecie w locie te chwile ulotne, dzięki Wam, każdy może choć cząstkę tych wrażeń odczuć, tak pięknie sugestywnie i z konkretami piszecie. I tak sobie pomyślałem, że trzeba z tych wspomnień zrobić książkę. Serio , to przyjemna pamiątka dla Eleni, taka dodatkowa kronika Jej pracy, od strony publiczności pokazana, ale myślę też, że dla sympatyków Eleni, dla tej publiczności która na koncerty się fatyguje, przybywa, rzecz niezmiernie ciekawa i cenna. A ponieważ autentycznie świetne są to teksty to warto o takiej formie dla nich pomyśleć.
Co Wy na to?

anula

bukietfrezji

Jestem jak najbardziej "za" Very Happy

! Tylko fajnie by bylo, gdyby jeszcze trochę więcej "publiczności" się zaangażowało Laughing

solitudine

przeskoczę trochę... wspomnienia z poprzednich koncertów potem Wink

a teraz...

Rewal - 12.07.2013

Dość spontaniczny wyjazd. W poniedziałek zdecydowałam że jadę, a jak ja coś postanowię, to tak musi być..Tak więc w czwartek, zwarta i gotowa wsiadłam w autokar i ...dawaj do Chojnic. Tam następnego dnia w południe spotkałam się z Gabrysią i Asią i dalej pojechałyśmy do Rewala..200 km Smile

Do Rewala dojechałyśmy na 4 godziny przed koncertem. Ciepło, słonko, plaża...czułam się jak w Hiszpanii... po rybce i lodach..(noo piękne połączenie Wink

) udałyśmy się do Amfiteatru. Przywitanie z chłopakami i naszą Gwiazdą ...
Grzecznie zajęłyśmy miejsce w pierwszym rzędzie i czekałyśmy na pierwsze znane dźwięki "Przystani..." i w końcu JEST Smile

Eleni jak zawsze promienna, uśmiechnieta, chłopcy również, nawet Kostas się uśmiechał i psocił.. Co jakiś czas zabierał Eleni mikrofon i wtrącał swoje trzy grosze..
Repertuar poniekąd standardowy, ale z niespodzianką: 3 piosenki z nowej płyty "Miłości ślad":
"Aleksandria"
"Najdalsza Gwiazda"
"Eleni zwą mnie" - zwana przeze mnie "Pitagorasem" Smile

"Aleksandria" pojawiła sie na koncercie dwukrotnie, raz w programie, drugi raz na bis, na specjalną prośbę Kostasa, który znowu porwał Eleni mikrofon:)

Na koniec oczywiście autografy, wspólne zdjęcia.. tutaj również śmiechu co niemiara, poniekąd dzięki panom ochroniarzom którzy pilnowali porządku i jednoczeście zabawiali osoby stojące w niekończącej się kolejce do naszej Gwiazdy.

Pożegnanie, czego najbardziej nie lubie ... i znowu 200 km do Chojnic, a ja na drugi dzień kolejne ca. 1100km do domu..
Zawsze to powtarzam i będę powtarzać bez końca - warto jechać taki szmat drogi na "Spotkanie z Eleni", naprawdę warto i nigdy się długo nie zastanawiam.

A teraz moje ulubione zdjęcia z Rewala:

w czerwieni:
[link widoczny dla zalogowanych]

w niebieskim:
[link widoczny dla zalogowanych]

i bonus:
[link widoczny dla zalogowanych]

Pozdrawiam Was wszystkich ciepło i serdecznie Smile

buziaki

bukietfrezji

Witam wszystkich pourlopowo, końcowo-letnio i słonecznie Very Happy

No wyszło na to, że byłam na tym samym koncercie, więc pozwolę sobie na dodanie własnych „pięciu groszy” – postaram się nie powtarzać opisów Przdmówczyni Very Happy

Tak się złożyło, że część urlopu spędzałam w Borach Tucholskich, więc czemu by nie zrobić wypadu nad morze? Ale największą motywacją i tak był koncert Eleni w Rewalu – połknęłam bakcyla, wtopiłam itp. itd. – trudno. Chęć usłyszenia buzuki „na żywo”, spotkania z Eleni i zatopienia się w atmosferze koncertu zwyciężyła nad rachunkiem ekonomicznym – nie samą benzyną człowiek żyje! Wink

A że nie tylko ja mam takiego fioła przekonał mnie wyczyn Asi, która ma „trochę” dalej, a też przyjechała. Very Happy

Fajnie się spotkać w gronie fanów, choć koncert – wiadomo – jest przeżyciem indywidualnym, ale jakieś poczucie wspólnoty jest po prostu przyjemne i jednoczące.
Gdy wyjeżdżałam rano, lało jak podczas potopu, a 150 km na północ – pogoda „jak drut”! To, a także inna impreza muzyczna, która odbywała się równolegle, sprawiło pewnie, że w amfiteatrze dzikich tłumów nie było, choć większość miejsc zajętych – tak „na oko” nieco ponad 300 osób. Trochę się obawiałam, jak będzie z odbiorem, wszak dla większości publiczności to nie był koncert, na który trzeba się „wybrać” – raczej przyszli na zasadzie „atrakcji urlopowej” w nadmorskim kurorcie. No ale zapomniałam chyba kto gra pierwsze skrzypce tego wieczoru! Very Happy

Eleni – jak zwykle całym swoim urokiem i, że tak powiem, „talentem interpersonalnym” sprawiła, że już od początku, najpierw trochę nieśmiało, a w okolicach trzeciego utworu coraz głośniej i odważniej, publiczność zaczęła klaskać, nucić, śpiewać i się kołysać. Greckie rytmy doskonale skomponowały się z pięknem słonecznego dnia nad morzem – zabawa rozkwitła na całego i porwała wszystkich. A „wisienką na torcie” był na tym koncercie Kostas. Very Happy

Jego wystąpienia zawsze rozśmieszają publiczność, ale tym razem przechodził sam siebie! Wciąż przekomarzał się z Eleni i co chwila wybuchały salwy śmiechu. Muszę przyznać, że doprowadził mnie do łez i "zarykiwałam" się tak, że udało mi się nawet w pewnym momencie rozśmieszyć Eleni (bo, jak Asia wspomniała, siedziałyśmy w pierwszym rzędzie, tuż przed sceną), która spojrzała na nas i parsknęła śmiechem tuż przed rozpoczęciem kolejnej piosenki. Ale oczywiście opanowała się natychmiast i zabawa toczyła się dalej…

Jak zwykle nie wiadomo, kiedy minęły prawie dwie godziny…
Przy ostatniej piosence otwarto bramy amfiteatru i okazało się, że na zewnątrz słucha całkiem spora grupa osób, które natychmiast skorzystały z okazji wysłuchania dwóch bisów na miejscu (nie przez parkan) i zasiliły grono kupujących płyty i kolejkę chętnych po autografy i zdjęcia.
Było po prostu pięknie…

O smutku pożegnania nie ma co się rozpisywać… Ale, jak zwykle potężna, dawka optymizmu została „wstrzyknięta”
No i ta nadzieja, że to nie ostatnie spotkanie tego lata Wink

CDN…
Gabrysia

bukietfrezji

Górecko Kościelne 4.08.2013

Muszę przyznać, że impreza w Górecku była dosyć ciekawym doświadczeniem. Smile

Koncert Eleni był zwieńczeniem XVIII Festiwalu Pieśni Maryjnej. Ale myliłby się ten, kto by sądził, że będzie śpiewanie w kościele. Nic z tych rzeczy. Wszystko odbywało się na ogromnej polanie pośrodku roztoczańskiego lasu (dojazd 2,5 km piaszczystą leśną drogą). Przesłuchania konkursowe trwały od rana, bo zespołów aż 38, a dookoła impreza plenerowa – karuzele, grill, piwko, itp. Very Happy

– kto chciał – słuchał, inni udzielali się towarzysko, ale wszystko na luzie, kulturalnie i bardzo sympatycznie. Tym bardziej, że dopisywała przepiękna pogoda. Ludzi, których i tak było sporo, przybywało wprost proporcjonalnie do upływającego dnia. Godzina rozpoczęcia koncertu (18.00) zbliżała się szybko, tłum gęstniał jeszcze szybciej. Już o 17,20 zajęłam „strategiczną” pozycję – jeszcze udało mi się wcisnąć na dość dobre miejsce niedaleko sceny. Ale ludzie stali jak sardynki w puszce! A przesłuchania festiwalowe trwały i końca nie było widać!!! Tłum cierpliwie czekał, minuty mijały, kręgosłupy cierpiały coraz bardziej. Ok. 19-tej zaczęły się coraz częstsze głosy zniecierpliwienia. A tu jeszcze obrady Jury, jeszcze jakieś dodatkowe występy, wspólne zdjęcia wykonawców itp. Przed 20-tą niektórzy najbardziej zniecierpliwieni i zmęczeni zaczęli się wycofywać (ale trudno wymagać od starszych często osób, by stały w gęstym tłumie ponad 4 godziny). No i zaczęło się robić nerwowo, bo ludzie mieli już naprawdę dosyć czekania i głośno o tym mówili.
W końcu jednak nastąpiła ta ogromnie długo wyczekiwana chwila i na scenie pojawiła się Gwiazda i Muzycy. W całej tej zaistniałej sytuacji Eleni nie miała łatwego zadania, ale – jak zwykle – błyskawicznie wciągnęła wszystkich do wspólnej zabawy i koncert potoczył się fantastycznie.
Tym razem znowu miałam okazję podziwiać Jej refleks, profesjonalizm i doświadczenie estradowe. Bo trzeba przyznać, że na scenie trochę się działo Very Happy

Najpierw, gdy w początkowej fazie koncertu Eleni, dziękując za zaproszenie, przekręciła nazwisko ks. Proboszcza – głównego organizatora imprezy – sam zainteresowany podszedł, żeby sprostować pomyłkę. Pozostał przez chwilę, trzymając Ją za rękę i kołysząc się w takt następnej piosenki, ale w pewnym momencie nie wytrzymał, odwrócił się twarzą i zaczął z Gwiazdą tańczyć w parze (!), a Ona NIE PRZERYWAŁA ŚPIEWANIA! Laughing

Publiczność była w siódmym niebie! Very Happy

No i tuż po tej „akcji” na scenę wtargnęło kilkoro dzieci i młoda kobieta z jakimiś kwiatkami i płytami (już po autografy?!). To z kolei sprowokowało do interwencji krzepkiego „ochroniarza” i doszło do małej szamotaniny. Ale wystarczyło parę ciepłych słów z estrady i sytuacja się uspokoiła. Chociaż generalnie było „dynamicznie” Very Happy

- a to co chwilę dzieciaki wręczające pojedyncze gladiole wyjęte z wazonów wokół sceny, a to komunikat o jakimś zagubionym (odnalezionym) maluchu, a to fotograf biegający wokół sceny i po galeryjce nad nią… A koncert trwał nieprzerwanie, ludzie bawili się świetnie, a Eleni ani na chwilę nie wypadła z rytmu, choć pewnie niejeden mniej doświadczony artysta mógłby się troszkę zdeprymować. Właściwie zrobiło się tak jakoś swojsko, rodzinnie, że mimo późnej pory (a koncert nie został skrócony – trwał prawie dwie godziny+ bisy) nikomu nie chciało się iść do domu…

Kolejny raz przekonałam się, że całkiem malutkie miejscowości są w stanie zgromadzić po kilka tysięcy ludzi, którzy czekają, cieszą się i DOCENIAJĄ, że Gwiazda przyjechała właśnie do nich. Świadczyły o tym zarówno reakcje na koncercie, jak i rozmowy po nim…

Warto było tam być!

CDN…

bukietfrezji

Nowy Tomyśl (24.08.2013)

Wyjazd trochę szalony – decyzja w ostatniej chwili właściwie, wiele by można pisać, ale to nieważne. Z powodu buszujących po drogach kombajnów i różnych innych pojazdów wypełnionych sierpniową słomą, o mało co się nie spóźniłam. Ale impreza plenerowa, więc bez zobowiązań czasowych właściwie, no i miejsce bardzo obszerne. Zdążyłam! – pierwsze zdziwienie – ogrom ludzi. Ale ten cały tłum przetaczał się też przy wszelkiego rodzaju „budach”, grillach, karuzelach itp. Natomiast już z daleka słychać było bardzo wyraźnie głosy dochodzące z estrady. Dotarłam. Kolejne zdziwienie – estrada duża, profesjonalna, artyści „wysoko” – właściwie stojąc z przodu widziałam „od połowy” – dobrze, że Eleni podchodziła do samego przodu, bo w przeciwnym razie byłoby raczej świetne „audio” i beznadziejne „wideo” Smile

. No więc przestałam się dziwić, że dźwięk niósł się tak daleko. O tym dźwięku jeszcze później napiszę, bo tu nie było żadnego „prawie” – była zasadnicza różnica! Very Happy

Ale do rzeczy. Rozemocjonowana jeszcze możliwością spóźnienia i zadowolona, że się udało zdążyć, zajęłam strategiczną pozycję przed sceną, ale zanim koncert się rozpoczął publiczność miała okazję wysłuchać imponującego peanu na cześć Eleni wygłoszonego przez zapowiadającego występ. Dopiero później skojarzyłam sobie, że to był festyn „chmielo-wikliniarski”, a gościu niczym mityczny Dionizos, występował w wieńcu na głowie, tyle że z chmielowych szyszek, więc kto go tam wie, jak on w tym festynie uczestniczył Laughing

, ale gadane miał całkiem całkiem – miło było słyszeć tyle (absolutnie zasłużonych!) komplementów pod adresem Gwiazdy!
Wreszcie się zaczęło. Koncert przepiękny. Eleni prawie „u siebie” – wszak to niedaleko od Poznania – więc i znajomych i fanów bardzo dużo. (Później okazało się, że był także ktoś z rodziny i fan aż z Australii! – o tym sama Eleni wspomniała dedykując im „Athinę” ) Mam wrażenie, że to, a także wyjątkowa publiczność, która zareagowała żywo od samiutkiego początku, od pierwszych dźwięków, a nie dopiero przy trzeciej piosence, sprawiło, że atmosfera była niepowtarzalna! Nie mogę oczywiście wiedzieć, co tak naprawdę czuje artysta podczas takiego (jak i każdego) koncertu, ale Eleni sprawiała wrażenie, jakby śpiewała dla rodziny we własnym ogrodzie – profesjonalizm (jak zwykle), ale do tego autentyczna radość, luz, żarty i śmiech na scenie. I to się udzielało publiczności! Nie potrafię tego do końca ująć słowami, ale to był koncert absolutnie wyjątkowy! (ciekawe, ile razy jeszcze użyję tego zwrotu opisując swoje koncertowe wrażenia? Very Happy

)
Pozwólcie, że wrócę jeszcze na chwilę do nagłośnienia – perfekcyjne! Dźwięki cięły jak żyleta! Owszem, było głośno, ale wszystko doskonale zbalansowane. Żadnych niedociągnięć ani przesytu. Wrażenia akustyczne kapitalne! W pewnym sensie przyzwyczaiłam się już do pewnego poziomu dźwięku na koncertach plenerowych – wiadomo, że Zespół ma własny sprzęt nagłaśniający, który jak najbardziej zaspokaja potrzeby tych koncertów. Ale nagłośnienie w N. Tomyślu to właśnie ta wisienka na torcie tego koncertu! Fotis Sound – wielkie dzięki! Very Happy

No i na koniec jeszcze krótko o tłumie. Po koncercie słyszałam, że szacowano publiczność na ponad 10 tys., a później w jednym z artykułów dot. tej imprezy przeczytałam, że koncert obejrzało kilkadziesiąt tysięcy osób. Kilkadziesiąt, a więc ponad dwadzieścia! I bardzo możliwe, że tak było. To robiło wrażenie! Powiem tylko, że kolejka przy sprzedaży płyt była tak ogromna, że nawet nie podchodziłam, a podpisywanie autografów po koncercie trwało sporo ponad godzinę!
Wiadomo, że każdy koncert inny, każdy ma swoją specyfikę miejsca i publiczności, każdy jest super, bo Eleni i Zespół sprawiają, że tak jest, ale tym razem wyjątkowo żal było odjeżdżać…
Mimo tego, że następne spotkanie miało nastąpić już….
(Ale o tym w następnym odcinku Smile

)

cdn…

P.S. Zapraszam pozostałe fanki (fanów) do uzupełnienia tych subiektywnych, bądź co bądź, zdań i podzielenia się swoimi wrażeniami – przecież tam byliście!!! Very Happy

P.S.2 - mały bonus Very Happy

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]